می‌خواهم خلوت کنم در آغوش رحمتت، پناهم ده

حمد و سپاس خدایى که‌ دیده‌هاى بینندگان از‌ دیدنش قاصر  ‌و‌  اندیشه‌هاى وصف کنندگان از‌ وصفش عاجز ‌و‌ ناتوان است.

به میانه راه رسیدم

راهی سرشار از رحمت، مغفرت و برکت
 
در این مقطع

همچنان سفره میزبانی تو و بندگی من مهیاست 

در این میان به من فرصت دادی

تمرین کنم

عبد بودن را

بندگی را

عبادت خالصانه را

توبه کردن از خطا را

روی آوردن به سمت تو را

و این آرامش را
 
که هیچ گاه لیاقت رسیدن به آن را نداشتم.

با لذتی تمام حس می‌‌کنم

بهترین روزها

برترین شب‌ها را

لذت بخش‌ترین ساعت و ثانیه‌ها را تاکنون سپری کردم

فرصت‌ها سرشار از عشق بازی بود

در همین مقطع آرزو میکنم، ای کاش آرامش این ماه را در همه فرصت‌های باقی مانده از سال داشتم.

پرهیز از آنچه که دلخواه تو نبود و انجام آنچه که مسرور تو بود، فاصله‌های بینمان را از میان برد و مرا آنقدر به تو نزدیک کرد که از غیر تو بی نیاز شدم.

فرصت باقی مانده کم است و مفید

می‌خواهم در این میان که خودت ضمانت کردی در میانه راه میهمانیت مغفرت را قرار دادی

بهترین استفاده را کنم

بگذار حضورم را در میهمانی‌ات بیشتر لمس کنم 

به دستهایم فرصت التماس بده تا رو به آسمانت احساس نیازهایش را فریاد بزند

به چشمهایم لیاقت اشک بر یتیمی ریختن را عطا کن 

به زبانم فرصت لعن و نفرین بر قاتلان پدرمان، مولایمان علی را عنایت کن

اینجا قلب کاغذ شکافه می‌شود و طنین "فزت و رب الکعبه" در گوشم نواخته می‌شود

دیوارهای گلی و کوچه‌های تنگ و تاریک کوفه در نوک قلمم صف می‌بندند

هنگامه اذان صبح 

دری گشوده می‌شود

صدای التماس زمین و زمان دامنگیر مولایمان می‌شود

آی مرغابی‌ها! شما از عشق چه می‌دانید؟!

            آن دم صبـــــــــح قیامت تاثیـــــر                     حلقـــــــــه‌ در شد از او دامنگیر

            دســــــت در دامـــــن مولا زد در                   که علـــی بگـــذر و از ما مگــــذر

            شـال شه وا شد و دامن به گرو                   زینـــبش دست به دامان که مرو

علی به مسجد می‌رسد، 

            شـــــهادت می‌چکد از گام‌هایش                   زمـــان پا می‌نهد بر جای پایش

            در و دیــــــوار امشب بی قرارنـــد                    قــدم‌های علی را می‌شمارند

 
نگاهی غریب به آسمان می‌اندازد، مردی کنار مسجد به خواب رفته است. 

خلیفه نگاهی می‌اندازد و زیر لب می‌گوید: مرادی! وقت خواب نیست؛ شمشیر صیقل بده! 

موذن به اذان می‌ایستد 

اللّهُ أَکْبَر 

أشْهَدُ أنْ لا إلهَ إلاّ اللّه

أشْهَدُ أنّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه

 أشْهَدُ أنَّ عَلِیّاً وَلىُّ اللّه 

حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ 

حَیَّ عَلَى الْفَلاحِ 

حَیَّ عَلى خَیْرِ الْعَمَلِ

ای کاش این اذان هرگز تمام نمی‌شد!

"قَدْ قامَتِ الصَّلاة" و قامت‌ها بسته می‌شود

"الله اکبر" سجده‌ای طولانی ...
 
طولانی تر از همیشه

خیل نمازگزاران سر از سجده بر می‌دارند اما مولایمان در سجده است

محراب خونی شده بود و نوای حزن آلود به گوش رسید

"فزت و ربّ الکعبه"

 
خاک بی پدر شد

و دنیا برای همیشه یتیم شد

و شاید بهتر بگویم این شیعه بود که از همه بیشتر یتیم شد.

و حالا

شبهای التماس و طلب مغفرت و اشک بر یتیمی آغاز شد

تکرار بغض آسمان را در شبهای قدر میبینم

می‌خواهم همپای آسمان خاموش کوفه در خلوت نیمه شبهای مبهوت نخلستان اشک ماتم خود را از سینه دل بر زمین فروچکانم 

گویی تاریخ هنوز در بهت سخنان ناگفته مولا غوطه ور است

و آسمان در انتظار زمزه گشایی از آفاق نورانی نهج البلاغه 

اللّهُمٌَ الْعَن قَتلَة أمیرِالمؤمنینَ علیه السلام

بارالها 

به من توفیق ده در نیمه ماه میهمانیت در سایه قرآن بنشینم و تو را به کلمات وحی سوگند دهم

 

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ  
 
إِنَّا انزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْر

 وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْر

 لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

 تَنَزَّلُ الْمَلاَئِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِن کُلِّ أَمْرٍ 

 سَلاَمٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ
 

و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟

شب قدر از هزار ماه بهتر است

 
اشک‌آلود و پر شکسته به گوشه‌ای از مسجد پناه برم و نام تو را هزاران هزار بار عاشقانه تکرار کنم
 
می‌خواهم خلوت کنم در آغوش رحمتت

دستهای خالی و اما پر نیازم را با فریاد الهی العفو العفو العفو العفو به سمتت دراز می‌کنم

سرم را از شرم این همه بی تو بودن و بیراهه‌هایی که رفتم پایین می‌اندازم 

تو را شکر میکنم که به من توفیق بندگی دادی

تو را شکر می‌کنم که به من لیاقت طلب بخشش نزد خودت را دادی

این شب‌ها میعاد بیداران و معراج شب زنده داران است

شب خودشناسی، خداشناسی است

می‌خواهم قدر بدانم فرصت پیش آمده را 

قران را بر سر بگیرم 

تا در تمام سال راه تو را در پیش گیرم 

تو را به کتاب منزلت و  14 معصوم قسم دهم

و در میان خیل عاشقانت بگویم " سُبْحَانَکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ "

"منزهی تو ای معبودی که جز تو نیست، فریاد، فریاد برهان ما را از آتش دوزخ ای پروردگار من "


کدامین فراز جوشنت را بر قلم بیاورم که همه عشق است و عشق است و عشق ....

" اَللّهُمَّ اِنّى‏ اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ یا رَبَّنا یا اِلهَنا، یا سَیِّدَنا یا مَوْلینا، یا ناصِرَنا یا حافِظَنا، یا دَلیلَنا یا مُعینَنا، یا حَبیبَنا یا طَبیبَنا "

"یَا مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی یَا مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی یَا مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی یَا مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی یَا مَنْ عَصَمَنِی وَ کَفَانِی یَا مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلانِی یَا مَنْ أَعَزَّنِی وَ أَغْنَانِی یَا مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی یَا مَنْ آنَسَنِی وَ آوَانِی یَا مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی"
 
 اى که مرا آفریدى و آراستى  
اى که روزیم دادى و پروریدى  
اى که مرا خوراندى و نوشاندى  
اى که پیش خود برده و نزدیکم کردى  
اى که مرا نگهداشته و کفایت کردى  
اى که محافظت و نگهداریم کردى
 اى که به من عزت بخشید و توانگرم ساخت  
اى که به من توفیق داده و راهنمایى کرد  
اى که با من انس گرفته و جایم داد  
اى که مرا بمیراند و زنده کند
 
آری 

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است   
                 یا رب این تاثیر دولت در کدامین یا رب است
                                      تا به گیسوی تو دست ناسزایان کی رسد
                                                       هر دلی از حلقه‌ای در ذکر یا رب یا رب است
 
 
در احیای لیالی قدر مرا از  گذشته و آینده‌ام جدا کن و شدت درد را در حال نشانم ده

مرا در مقابل سوال نکیر و منکر قرارم ده "مِنْ رَبِّکَ ؟" 

خدایا ....

بارالها ....

بارخدایا....

معبودم ....

برای رقم زدن یک سال من به دیروزم نگاه نکن که سراپا شرمساری است و 

حالم را 

قلبم را 

این کم شدن فاصله‌ها بین من و خودت را

این تلاش برای آمدن سمتت و این گذشت از بار گناهانم که فقط خودت میدانی را دریاب.

می‌خواهم در قدر رمضان همه دلم را به تو که صاحب دلی تقدیم کنم

رمضان زمان تحول است،‌ فرصت نو شدن دوباره، بهار خدا

من آلوده را به قسمت پاکترین میهمانی‌ات بخوان تا خود را بیابم و تو را گم نکنم  
 
         آن لطف و عنایتی که با بنده تراست      بشنو سخنی راست که می گویم راست  
         گر شکـــر شوم شکر تو نتوانم گفت       ور عـــــذر شــوم عــــذر تو نتوانم خواست  
 
بگذار از این خوان نعمت تو توشه‌ای بر چینم

در میان هوا و هوس‌های نفسانی‌ام اسیرم 

به دنبال راه نجات بودم

راهی که مرا به تو نزدیک کند

و حالا دنبال آنم که خودم را به تو گره بزنم

گره‌ای که تو مرا به حال خودم نگذاری

گره‌ای که دستانم را بگیری

پناه همیشه‌ام باشی و مرا از غیر خودت بی نیاز کنی

گره‌ای که مرا به حال خودم وامگذای.

ای گرداننده شب و روز که حال جهانیان به دست توست

اگر بخواهی بر من ببخشی هم میدانم از سر فضل می‌بخشی 

به رسم احسانت عفوت را نصیبم کن 

اگر بخواهی عذابم کنی از عدل می‌کنی 

پس به آیین چشم پوشی مرا از عذاب برهان

من نیازمندترین نیازمند به توام

تهی دستی مرا به توانگری‌ات چاره کن

رشته امید را با منع لطفت قطع نکن

من آن درمانده‌ام که قبول دعایم را واجب کرده‌ای

من آن گرفتارم که رفع گرفتاری را به من وعده دادی

گره هر سختی به دست تو باز می‌شود

تندی شدائد به عنایتت می‌شکند

برون رفتنم از تنگی و رفتنم به سمت آرامش در دستان توست

دشواری به لطف تو آسان می‌شود

قضا به قدرتت جریان گیرد

و همه چیز به اراده تو روان شود

بارالها از پیشگاهت به سوی چه کسی روم

از در محبتت به کجا روم

آنچه در این شب‌ها به در خانه‌ات می‌آورم جز اه و ناله و پشیمانی از گذشته و طلب مغفرت چیزی دیگری نیست
 
این شب‌ها 

این اشک‌ها 

و این احساس نیازم به خودت را گره‌ای کن بر وصل خودم به تو

گره‌ای کور

که فقط توفیق بندگی 

آنهم بندگی درست در راه خودت را داشته باشم.

"آمین یا رب العالمین"

اعمال شب نوزدهم ماه مبارک رمضان/ شبی که تقدیر امور سال در آن رقم می‌خورد

قدر، شبى است که مقدّرات یک سال انسان‌ها - بر اساس لیاقت‌ها و شایستگى هاى آنان - تعیین می‌شود، در تمام سال، شبى به عظمت و فضیلت آن نمى‌رسد و عمل در آن از عمل در هزار ماه برتر است.

آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی فقیه برجسته و مرجع شیعیان طی این یادداشت به تشریح اعمال شب نوزدهم ماه مبارک رمضان به عنوان اولین شب قدر پرداخته اند که در ادامه می‌خوانید.

فرشتگان خداوند و فرشته‌اى به نام «روح» که اعظم همه فرشتگان است در آن شب، به اذن پروردگار به زمین فرود مى‌آیند و خدمت امام زمان(ع) مى‌رسند و آنچه را که براى هر کس در طول سالِ آینده مقدّر شده است بر آن حضرت عرضه مى‌دارند.

خوشا به حال آن کس که از فیض عظیم این شب که شب نزول قرآن است، بهره مند شود و با دعا و مناجات و گریه و توبه، به درگاه حقّ روى آورد و زمینه تقدیرات ارزشمند و سرنوشت معنوى و روحانى والایى را براى خویش فراهم سازد.

معصومین(ع) شب قدر را به طور دقیق، تعیین نکرده‌اند و آن را مردّد در میان سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم) ذکر فرموده اند، تا مؤمنان با انجام اعمال شب‌هاى قدر، در هر سه شب و به دست آوردن حال خوشِ معنوى و کسب فیض در این شب ها، به آمادگى کامل، جهت دریافت عنایات ویژه الهى دست یابند.

هرچند علما، با توجّه به روایات، شب‌هاى بیست و یکم و بیست و سوم را به شب قدر بودن، نزدیکتر مى‌دانند.

شب نوزدهم ماه:

این شب، اوّلین شب از شب هاى قدر است و از این شب، انجام اعمال شب هاى قدر آغاز مى‌شود.

اعمال شب‌هاى قدر:

اعمال شب‌هاى قدر بر دو قسم است. یک قسم آن مشترک میان هر سه شب است و قسم دیگر اعمالى است که مخصوصِ هر یک از این سه شب مى‌باشد.

اعمال مشترک شب‌هاى قدر:

1ـ غسل شب قدر است، مرحوم «علاّمه مجلسى» فرموده: بهتر است غسلِ شب‌هاى قدر را مقارن غروب آفتاب انجام دهند که نماز مغرب را با غسل بخوانند.

2ـ دو رکعت نماز بخواند، که در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه سوره «قُل هُوَ اللّه» را تلاوت کند و بعد از پایان نماز، هفتاد مرتبه بگوید:

اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَ أَتُوبُ اِلَیْهِ

در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است: کسى که این عمل را بجا آورد، از جاى خویش برنخیزد مگر این که خداوند متعال او و پدر و مادرش را بیامرزد و خداوند فرشتگان را مأمور مى کند تا سال آینده براى وى حسنات بنویسند...

3ـ امام باقر(ع) درباره عمل دیگر این شب فرمود: قرآن را بگشاید و در برابر خود قرار دهد و بگوید:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ وَما فیهِ،وَفیهِ اسْمُکَ الاَْعْظَمُ الاْکْبَرُ،وَ

خدایا از تو خواهم به حق کتاب فرستاده شده ات و آنچه در آن است که در آن است نام بزرگت و

اَسْماؤُکَ الْحُسْنى،وَما یُخافُ وَیُرْجى،اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ.

نام‌هاى نیکویت و آنچه بدانها ترس و امید شود که قرارم دهى از زمره آزاد شدگانت از دوزخ.

سپس حاجت خود را از خدا بخواهد.

4ـ مراسم قرآن به سر گرفتن است، به فرموده امام صادق(ع): قرآن مجید را بر سر بگذارد و بگوید:

اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ، وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ، وَبِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِن مَدَحْتَهُ

خدایا به حق این قرآن و به حق آن کس که او را بدین قرآن فرستادى و هر مؤمنى که در آن مدحش کردى

فیهِ، وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ، فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ.

و به حق تو بر ایشان زیرا هیچ کس به حق تو از خودت آشناتر نیست.

آنگاه ده مرتبه بگوید:

ده مرتبه بگوید: بِکَ یا الله

ده مرتبه: بِمُحَمَّدٍ

ده مرتبه: بِعلیٍّ

ده مرتبه: بِفاطِمَةَ

ده مرتبه: بِالحَسَنِ

ده مرتبه: بِالحُسَین ِ

ده مرتبه: بِعلیّ بنِ الحُسین

ده مرتبه: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ

ده مرتبه: بِجَعفَر بنِ مُحَمَّدٍ

ده مرتبه: بِموُسی بنِ جَعفَر ٍ

ده مرتبه: بِعلیِّ بنِ مُوسی

ده مرتبه: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ

ده مرتبه: بِعَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ

ده مرتبه: بِالحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ

ده مرتبه: بِالحُجَّةِ.

در پایان هر حاجتى که دارد از خداوند طلب کند و در تمام این اذکار، نهایت حضور قلب و توجّه به درگاه خدا را حفظ کند.

بهتر است اگر مى خواهند توسّل گرفته، یا ذکر مصیبتى کنند قبل یا بعد از دعا باشد و دعا را قطع نکنند.

5ـ زیارت امام حسین(ع); به فرموده علاّمه مجلسى، زیارت امام حسین(علیه السلام) در هر یکى از این سه شب، مستحبّ مؤکّد است،(7) و در روایتى آمده است که سبب آمرزش گناهان مى شود و اگر دسترسى به زیارت از نزدیک نداشته باشد، از دور زیارت کند.

6ـ احیا داشتن شب‌هاى قدر است; یعنى این شب را تا صبح بیدار باشد و با عبادت و دعا و تلاوت قرآن و جلسات سخنرانى دینى و پرسش و پاسخ هاى مذهبى و یا مطالعه کتاب هاى تفسیر و عقاید و مواعظ سپرى کند.

در روایتى از امام باقر(علیه السلام) آمده است: هر کس شب قدر را احیا دارد، گناهان او آمرزیده شود، هرچند زیاد باشد،و بهتر است روز قبل مقدارى استراحت کند و غذا و نوشیدنى کمتر بخورد تا خواب بر او غلبه نکند و کسانى که توانایى بر احیا ندارند، بهتر است اوّل شب را استراحت کنند و سحرگاهان بیدار باشند و عبادت نمایند.

7ـ صد رکعت نماز بگزارد (هر دو رکعت به یک سلام) که فضیلت بسیار دارد و افضل آن است که اگر توانایى داشته باشد، در هر رکعت بعد از حمد، ده مرتبه سوره قل هو اللّه را بخواند.

8ـ مرحوم «شیخ کفعمى» در «مصباح» نقل کرده است که امام زین العابدین(علیه السلام) این دعا را در شب‌هاى نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم در حالت ایستاده و نشسته و در رکوع و سجود مى‌خواندند:

اَللّهُمَّ اِنّى اَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً داخِراً، لا اَمْلِکُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضَرّاً، وَلا

خدایا من شام کردم در حالى که بنده خوارى هستم که مالک سود و زیانى براى خویش نیستم

اَصْرِفُ عَنْها سُوءاً، اَشْهَدُ بِذلِکَ عَلى نَفْسى، وَاَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتى

و نتوانم از خویشتن پیش آمد ناگوارى را بازگردانم و این مطلبى است که من آن را بر خویش گواهى دهم و به ناتوانى خود و بیچارگیم

وَقِلَّةِ حیلَتى، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَاَنْجِزْ لى ما وَعَدْتَنى

در برابرت اعتراف دارم پس درود فرست بر محمّد و آل محمّد و وفا کن برایم بدانچه بر من

وَجَمیعَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ، وَاَتْمِمْ عَلَىَّ ما

و همه مؤمنین و مؤمنات وعده فرمودى از آمرزش در این شبو تمام کن بر من آنچه را

اتَیْتَنى، فَاِنّى عَبْدُکَ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ، اَلضَّعیفُ الْفَقیرُ الْمَهینُ،

به من دادى زیرا که من بنده بینواى مستمند ناتوان تهیدست خوار توام

اَللّـهُمَّ لا تَجْعَلْنى ناسِیاً لِذِکْرِکَ فیـما اَوْلَیْتَنى، وَلا لاِِحْسانِکَ فیما

خدایا مرا فراموشکار از یاد خویش در آنچه به من انعام فرمودى و از احسانت در آنچه به من

اَعْطَیْتَنى، وَلا ایِساً مِنْ اِجابَتِکَ، وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى فى سَرّآءَ اَوْ ضَرّآءَ،

عطا کردى قرار مده و قرارم مده ناامید از اجابت خویش و اگرچه دیرزمانى طول کشد چه در خوشى و چه در سختى

اَوْ شِدَّة اَوْ رَخآء، اَوْ عافِیَة اَوْ بَلاء، اَوْ بُؤْس اَوْ نَعْمآءَ، اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعآءِ.

در دشوارى یا در آسایش در تندرستى یا گرفتارى در تنگدستى یا در نعمت براستى تو شنواى دعایى.

9ـ مرحوم «علاّمه مجلسى» مى فرماید: بهترین اعمال در این شب ها طلب آمرزش گناهان و دعا براى امور دنیوى و اخروى است، هم براى خود و هم براى پدر و مادر و خویشان و برادران مؤمن ; چه زنده باشند و چه از دنیا رفته باشند و همچنین ذکرهاى مختلف و صلوات بر محمّد و آلش، تا آن جا که مقدور است، انجام دهد و در بعضى از روایات وارد شده است که دعاى «جوشن کبیر» (صفحه 138) را در این سه شب بخوانند.

در روایتى آمده است که شخصى خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) رسید و عرض کرد: اگر شب قدر را درک کردم، چه چیزى را از خداوند طلب کنم؟ فرمود: عافیت و سلامتى را بخواه.

اعمال مخصوص هر یک از شب‌هاى سه گانه قدر:

اعمال شب نوزدهم:

اعمال شب نوزدهم چند چیز است:

1ـ صد مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبِّى وَ أَتُوبُ إلَیْهِ.

2ـ صد مرتبه بگوید: اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمیرِالْمُؤْمِنینَ.

3ـ دعایى را که در اعمال روزهاى ماه رمضان ذکر کردیم (یا ذا الّذی کان... ـ صفحه 766 مفاتیح الجنان) را بخواند.
4ـ این دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ اْجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاَْمْرِ الْمَحْتُومِ، وَفیما تَفْرُقُ مِنَ

خدایا قرار ده در آنچه حکم کرده و مقدر فرموده اى از سرنوشت حتمى و در آنچه جدا کنى از

الاَْمْرِ الحَکیمِ فى لَیْلَةِ الْقَدْرِ، وَفِى الْقَضآءِ الَّذى لا یُرَدُّ وَلا یُبَدَّلُ، اَنْ

فرمان حکیمانه ات در شب قدر و در آن قضا و قدرى که برگشت و تغییر و تبدیلى ندارد

تَکْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ بَیْتِکَ الْحَرامِ، اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ، اَلْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ،

که نام مرا در زمره حاجیان خانه محترمت (کعبه) بنویسى آنان که حجشان مقبول و سعیشان مورد تقدیر

اَلْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ، اَلْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئاتُهُمْ، وَاجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ، اَنْ

و گناهانشان آمرزیده و کردار بدشان بخشوده شده است و قرار ده در آنچه مقدر فرموده‌اى

تُطیلَ عُمْرى، وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ فى رِزْقى، وَتَفْعَلَ بى کَذا وَکَذا.

که عمر مرا طولانى کرده و روزیم را وسیع گردانىو درباره ام چنین و چنان کنى.

(به جاى کلمه کذا و کذا، حاجت خود را عرضه دارد).

شرح اعمال در مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی موجود است.

رمضان 92

مارا به دعا کاش نسازند فراموش

رندان سحرخیز که صاحب نفسانند . . .
فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما مبارک

::

::

حلول ماه مبارک رمضان ، بهار قرآن ، ماه عبادتهای عاشقانه
نیایشهای عارفانه و بندگی خالصانه را به شما تبریک عرض میکنم . . .
التماس دعا

::

::

جمع بشید عاشقای ماه رمضون / مهمونی داره خدای مهربون
غنی و گدا رو دعوت می کنه / همه عاشقا رو دعوت می کنه
چی بگم که سفره خیلی با صفاست / صاحب سفره ما امام رضاست

::

::

بازامشب حق صدایت کرده است / وارد مهمان سرایت کرده است
با همه نقصی که در من بوده است / باز هم او دعوتم بنموده است
آغاز ماه مبارک رمضان بر شما مبارک

::

::

حکمت روزه داشتن بگذار / باز هم گفته و شنیده شود
صبرت آموزد و تسلط نفس / و ز تو شیطان تو رمیده شود
هر که صبرش ستون ایمان بود / پشت ‏شیطان از و خمیده شود . . .

::

::

رمضان شهر عشق و عرفان است / رمضان بحر فیض و احسان است
رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن / گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است
رمــضــان امــتــــداد جــــاده نــــور / در گذرگاه هــر مــــسلمــان است

::

::

شب قـدراست وبـرات نوروضیأ میبارد / وه! چه نوریست که ازعرش خدا میبارد
آمـــــــده ماه صیـــام، ماه مبـــارک یـــاران / مغفـــرت بهـــــرما ازسوی خـــدا میبــــارد

::

::

آمد رمضان و عید با ماست / قفل آمد و آن کلید با ماست
آمد رمضان به خدمت دل / و آن کس که دل آفرید با ماست
فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما مبارک

::

::

عازم یک سفرم ، سفری دور به جایی نزدیک
سفری از خود من تا به خودم ، مدتی هست نگاهم
به تماشای خداست و امیدم به خداوندی اوست
فرا رسیدن ماه رمضان ، ماه بارش باران رحمت الهی مبارک
التماس دعا

::

::

مژده ای منتظران ماه خدا امده است / ماه شبهای مناجات و دعا امده است
ماه دلدادگی بنده به معبود رسید / بر سر سفره شاهانه گدا امده است . . .

::

::

السلام ای ماه پنهان پشت استهلال ما / ما به دنبال تو می‌گردیم و تو دنبال ما
ماه پیدا، ماه پنهان، ماه روشن، ماه محو / رؤیت این ماه یعنی نامه اعمال ما
التماس دعای ویژه در این ماه

::

::

میهمانی شد شروع ای عاشقان / نور حق کرده طلوع ای عاشقان
باز مولا سفره داری می کند / دعوت از عبد فراری می کند . . .

::

::

السلام ای میهمانی خدا / ماه خوب آسمانی خدا
السلام ای روزه داران السلام / عاشقان مخلص ماه صیام . . .
ماه پر برکت رمضان بر شما مبارک

::

::

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفر شهر خدا کرد مرا
از گلستان کرم طرفه نسیمی بوزید
که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا . . .
ماه ضیافت الهی بر شما مبارک

::

::

دلادر روزه مهمان خدایی / طعام آسمانی را سرایی
در این مه چون در دوزخ ببندی / هزاران در ز جنت برگشایی . . .

::

::

رمضان آمد و روان بگذشت / بود ماهی به یک زمان بگذشت
شب قدری به عارفان بنمود / این معانی از آن بیان بگذشت . . .

::

::

روزه ، تمرین کلاس زندگی / درس ایثار و خلوص و بندگی
روزه ، زنجیر هوا گسستن است / دیو و بت های درون بشکستن است . . .
فرا رسیدن ماه رمضان بر شما مبارک

::

::

روزه یعنی نفس خود پاک کن / قلب ابلیس درونت چاک کن
راه پرواز است سوی آسمان / ماه گردیدن بسان عاشقان
التماس دعا

::

::

السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه
در ماه پر خیر و برکت رمضان برایتان قبولی طاعات و عبادات را آرزومندم . . .
التماس دعا

::

::

ماه در خودنگری و خودکاوشی / لب فرو بستن ، نگفتن ، خاموشی
درک مسکین از دل و جان کردن است / زندگی همچون فقیران کردن است . . .

::

::

ماه رمضان شد، مى و میخانه بر افتاد / عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد
افطار به مى کرد برم پیر خرابات / گفتم که تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد
با باده، وضو گیر که در مذهب رندان / در حضرت حق این عملت ‏بارور افتاد

::

::

هرچه داریم از خداست و هرچه توان داریم برای خدا باید خرج کنیم.
با ادب خاص خود وارد این مهمانی بی مانند بشویم . . .
ماه رمضان بر شما مبارک

::

::

روزه هنگام سوال است و دعا / پر زدن با بال همت تا خدا
شهر یکرنگی و بی آلایشی / ماه تقصیر و گنه فرسایشی
عاشقان معشوق خود پیدا کنند / تا سحر در گوش او نجوا کنند
درد خود گویند با درمان خویش / با طبیب و یا انیس جان خویش . . .

::

::

ماه رمضان، ماه مفروش کردن قدوم شب قدر با اشکهای شوق
برای درک «زیباترین لحظهء حیات انسانی» است . . .

::

::

شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن
(ماه مبارک رمضان، ماه دوری از گناهان، ماه بندگی مبارکتان باد.)

::

::

به عاصیان وعده ی رحمت رسید
ماهی سرشار از برکت و رحمت و عبادت های پذیرفته شده
برایتان آرزومندم . . .

::

::

حکمت روزه داشتـن بگـذار / باز هم گفته و شنیده شود
صبرت آمــوزد و تسلط نفـس / و ز تو شیطان تو رمیده شود . . .

::

::

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا / مستعد سفـــر شهر خدا کرد مرا
از گلستان کرم طرفه نسیـمی بوزید / که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا

::

::

آمد آن ماهی که نامش رمضان است
معده از آمدنش شدیدا نگران است !

::

::

اندکی صبر …
“زولبیا بامیه ” نزدیک است !

::

::

باز ماه رمضان آمدست و روزه / رایگان گشت بلیط اتوبوس و موزه
باز در بند شدند لات و ابلیس و هبل / باز بلبل به چمن می فروشد غمزه
بعد افطار دلت گرد و قلمبه گردد / بس که خوردی کباب جوجه یکروزه !

::

::

ما فردا شب واسه افطار میایم خونتون
(ستادایجاد رعب و وحشت درماه رمضان) !

::

::

تابلو هلال احمر رو به غضنفر نشون میدن
میگن معنی این تو جاده چیه؟
میگه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشوی !

::

::

به طرف میگن چرا روزه نمیگیری؟
میگه : مشکل دارم، نمیشه
مشگن مشکلت چیه ؟
میگه : گرسنه ام میشه !

::

::

ای کسانیکه روزه نمیگیرید…….حداقل افطار کنید….. !
چون از قدیم گویند کار را آن کرد که تمام کرد !

::

::

هرچند که روزه است حاجی رمضان
تا خرخره می خورد حقوق دگران
یک ذره غبار اگر رود توی گلوش
از بابت روزه می شود دل نگران !

::

::

در خانه ما ز خوردنی چیزی نیست
ای روزه میا وگرنه خواهم خوردت !

::

::

چون ندارم چیز بهر خوردنم
ماه روزه ،روزه خواری می کنم
چون به پایان می رسد ماه صیام
از فراقش آه و زاری می کنم !

::

::

سحرگاهان به قصد روزه داری// شدم بیدار از خواب و خماری
برایم سفره ای الوان گشودند// به آن هر لحظه چیزی را فزودند
برنج و مرغ و سوپ وآش رشته// سُس و استیک با نان برشته
خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم// کمی از این کمی از آن چشیدم
پس از آن ماست را کردم سرازیر// درون معده ام با اندکی سیر
وختم حمله ام با یک دو آروغ// بشد اعلام بعداز خوردن دوغ
سپس یک چای دبش قند پهلو// به من دادند با یک دانه لیمو
خلاصه روزه را آغاز کردم// برای اهل خانه ناز کردم
برای اینکه یابم صبر و طاقت// نمود م صبح تا شب استراحت
دوپرس ِ کلّه پاچه با دو کوکا// کمی یخدر بهشت یک خورده حلوا
به افطاری برایم شد فراهم// زدم تو رگ کمی از زولبیا هم
وسی روزی به این منوال طی شد// نفهمیدم که کی آمد و کی شد
به زحمت صبح خود را شام کردم// به خود سازی ولی اقدام کردم
به شعبان من به وزن شصت بودم// به ماه روزه ده کیلو فزودم
اگرچه رد شدم در این عبادت// به خود سازی ولیکن کردم عادت
خدایا ای خدای مهر و ناهید// بده توش و توانی را به« جاوید»
که گیرد سالیان سال روزه// اگرچه او شود از دم رفوزه